• In Memoriam : Evert Landman

  • Evert Landman is overleden.

    Afgelopen weekend ontvingen we het trieste bericht dat onze grote sportvriend en onvergetelijke clubgenoot Evert Landman is overleden. Evert was ruim 65 jaar lid van CJVV en had een groot geel/zwart hart.

    Als back van CJVV 2 of 3 beet hij zich vast in de tegenstander, maar moest daarna zo snel mogelijk de bal inleveren bij een medespeler, hij had nu eenmaal niet het voetbaltalent van zijn voetballende broers die op Nimmerdorjarenlang een vaste waarde vormden in onze hoofdmacht.  De “Landmannen” waren een begrip in die tijd. Zijn grootste talent echter was dat hij zich vooral geroepen voelde om als clubvrijwilliger de handen uit de mouwen te steken. En dit gedurende vele jaren. In wezen was hij de voorloper van het huidige CJVV-klusteam. Gereedschap was bij hem in de juiste handen, en voor grotere klussen was er in de beginjaren altijd hulp van zijn broers.
    Uiteraard was hij bij tal van evenementen betrokken, zo ook bij de traditionele winterbosloop. Op Nimmerdor was hij de vaste reporter vanuit het bos: via een altijd haperende walkie-talkieverbinding konden we uit de speakers langs het hoofdveld genieten van het commentaar van Evert. De donderdagavond was zijn vaste CJVV-avond. Dan werd eerst de biljarttafel uit de bestuurskamer gehaald, werd er “10 over rood” gespeeld. Dit was altijd een bron van vermaak, de verliezer moest het eerste rondje van de avond geven en om niet de pineut te zijn werden er tal van geoorloofde, maar vooral niet-geoorloofde truken toegepast zodat Herman van Beek meestal de pineut was. Hilariteit alom.
    Daarna uiteraard “kraken” in de Oostenrijkse hoek. Evertmocht graag een kaartje leggen en een biertje drinken. En ook hier ging het er vrolijk en vooral luidruchtig aan toe. Evert was niet van de stilte. Evert vulde de ruimte met zijn verbale aanwezigheid. Hij nam ook nooit een blad voor zijn mond, recht toe, recht aan. “Hersendode”, was een veelgehoorde uitspraak van hem, als er weer eens iemand iets gedaan had wat volgens hem nergens op sloeg.

    Evert was een baasje, voor de duvel niet bang. Als scheidsrechter bij de KNVB kreeg hij heel wat potentiële risicowedstrijden toebedeeld. Hij had geen kaarten nodig om de wedstrijd tot een goed einde te brengen, hij was de baas in het veld en niemand anders. En de spelers accepteerden dat.
    Als er een groepje jongeren hinderlijk bezig was op de fietsenstalling, omstanders geërgerd maar initiatiefloos de andere kant opkeken, stormde Evert er naar toe: “Wegwezen hier!” en ze gingen, of ze nu met 2 of 20 man waren.

    De humor loopt als een rode draad door zijn CJVV-leven. Er is veel gelachen. Vooral de jaren dat hij met zijn vrienden in het veteranenteam voetbalde leverden veel geweldige anekdotes op. De naam van Evert komt in veel van die verhalen voor: ploeggenoten als Keimpe Holtewes en Arnoud van Ooijen wisten wel hoe ze Evert op de kast moesten krijgen! Hij hapte snel.. 
    Op de kaartavonden was hij regelmatig de man die tijdens de Bingo-ronde de nummers op mocht noemen. Iedereen kon hem verstaan en ook hierbij voerde de humor de boventoon. Als clubscheidsrechter floot hij uiteraard ook vele wedstrijden voor CJVV. In 2015 ontving Evert de FC Weiland Prestatiebokaal, als waardering voor al zijn inzet voor onze club gedurende vele jaren.

    Ook op het Vermeerkwartier was hij tot op het laatst actief. De opbouw van de start-finishlocatie bij de jaarlijkse Winterbosloop gebeurde onder zijn bezielende leiding.  Tafels waarvan de randen losgingen repareerde hij, in het begin met de lijmtang, later met kleine spijkertjes. Op het laatst werden de spijkers steeds groter..
    Op de maandagmorgen was hij trouw present om te helpen bij de wekelijkse schoonmaak van onze accommodatie. Hij deed het liefst de vloer. Eerst met de mop. De laatste jaren met de boenmachine.

    Evert wist al enkele jaren hoe zijn lichamelijke toestand was, wat hem uiteindelijk te wachten stond. Het was iets erfelijks, hij had dit al van dichtbij meegemaakt met naaste familieleden. Dit was erg triest om te horen. Hij had het daar moeilijk mee, maar sprak er openlijk over. “Ik vergeet soms dingen”.  Maar met een beetje hulp van ons kon hij nog prima zijn baantjes draaien met de boenmachine, en daar haalde hij voldoening uit.

    De laatste maandag voordag hij opgenomen werd in  het Elisabeth Verpleeghuis was hij nog bij ons aan de schoonmaak. Het nieuws van die opname kwam dan ook als een schok, het ging plots zo snel. 
    Een week geleden kwam zoon Ronald langs op de club en vertelde dat het erg slecht ging met Evert.

    We zullen nog vaak aan onze prachtige (club)vriend terugdenken. Nog vaak zal hij terugkomen in onze gesprekken. Nog vaker zullen we lachen om de prachtige verhalen en herinneringen. Hij zal niet vergeten worden, hij heeft voor velen het verenigingsleven bij CJVV een stuk leuker en mooier gemaakt.

    Dankjewel Evert.

    We wensen Bep, Ronald, Sander, Erwin en de overige familie veel sterkte om dit grote verlies een plek te geven.


    Foto's:

    Gehurkt, tweede van rechts…back
    2015, Winnaar FC Weilandbokaal
    Beste mopper van CJVV…
    Op de koffie met zoon Erwin

    Overlijdensadvertentie onder aan de pagina