Afgelopen week bereikte ons het verdrietige bericht dat Bep van Loveren op zaterdag 7 december j.l. is overleden.
De jongste generaties CJVV’ers hebben haar niet gekend, maar voor ontelbare leden is zij jarenlang onlosmakelijk verbonden geweest met CJVV, met het clubleven van CJVV. Zij was een club-icoon. Bep en haar man Joop waren al op Nimmerdor wekelijks te vinden op CJVV, en dan meestal achter de bar, kantinediensten draaien. Ook op de klaverjasavonden waren zij altijd present.
Het CJVV-gen werd doorgegeven aan zoon André, die nu nog wekelijks op de club is, en dochter Yolanda die in de loopt der jaren vele vrijwilligerstaken bij onze club heeft uitgeoefend.
Joop overleed in 1990. Bep bleef de club trouw, CJVV was haar hobby en uitlaatklep. Ze had aandacht voor ieder lid, jong of
oud. En iedereen was gek op Bep. Ze verhuisde mee naar het Vermeerkwartier en was tot enkele jaren geleden elke dinsdag- en
donderdagavond als eerste op de club om de kantine te openen en haar “jongens” te ontvangen en van koffie en gevulde koek te voorzien.De komst van het damesvoetbal bij CJVV was ook voor Bep een welkome uitbreiding; met de meiden kon ze over heel andere dingen praten en nog véél uitgebreider kwebbelen. Ia, praten ging haar goed af, met Bep erbij viel het gesprek nooit stil. Ze werd door ons ook wel “Bepklep”genoemd. Binnen een week wist ze van nieuwe trainers of verzorgers al hun hele hebben en houden: waar ze vandaan kwamen, of ze getrouwd waren, de namen van hun kinderen en geboortedatum. Ze was het wandelend nieuwsblad van CJVV, als je iets wilde weten moest je bij Bep zijn. Maar Bep was oprecht geïnteresseerd, en een beetje nieuwsgierig natuurlijk. En altijd vrolijk, altijd lachen.
Ze kon verschrikkelijk goed onthouden, en hoofdrekenen kon ze tot op hoge leeftijd als geen ander. Als ze aan het tafeltje bij de bar zat, en achter haar hoorde ze iemand een bestelling doen riep ze, voordat de dienstdoende barmedewerker zich omgedraaid had, al het bedrag van de bestelling. Dat kon ze zelfs als ze op dat moment met een ander in gesprek was. Dat was in de tijd dat CJVV nog geen moderne kassa had en alle bedragen door de barmedewerker uit het hoofd, of op een kladje, berekend moesten worden. Een potje kaarten was een grote hobby. Een avondje klaverjassen sloeg ze niet over. Ook daar kwam haar scherpe geheugen goed van pas. Zij was een geduchte tegenstandster. Voordat de behaalde punten geteld moesten worden had zij ze al opgeschreven, want punten tellen doe je toch gewoon uit het hoofd na elke slag?
Samen met Toos van de Brink was zij jarenlang gastvrouw bij de toenmalige Woensdagmiddagsoos. In 2008 had het bestuur voor haar een prachtige verrassing in petto: zij kreeg in onze kantine haar eigen “Bephoek”. En voor haar vele verdiensten voor de club ontving zij, uit handen van Gert van Assen, de FC Weilandbokaal, de prijs voor de Vrijwilligster van het Jaar.
Tot op hoge leeftijd bleef Bep de club nog bezoeken, maar op een gegeven moment ging dat niet meer. We hebben haar gemist de laatste jaren en hadden al een beetje afscheid genomen. En nu is dat dus definitief. We zullen haar nooit vergeten en altijd met een lach of glimlach aan haar terugdenken.We wensen André, Yolanda en de verdere familie veel sterkte om dit grote verlies een plek te geven.
